ต้องทำยังไงกับความรักครั้งนี้

คบกับแฟนมาประมาณ 8 เดือนค่ะ เดือนที่แล้วเพิ่งจับได้ว่าเขานอกใจมี 2 เคสนะค่ะ คุยกับ2คนนี้ในช่วงเวลาเดียวกัน เคสแรกจับได้ประมาณ 20 กว่า ธันวาที่ผ่านมา เราขอเลิก เขารั้งเราไว้สุดชีวิต ตัดขาดกับคนนี้ ยอมลาออกจากงานกลางคืนที่ได้ตังค์เยอะมาเป็นงานร้านอาหารธรรมดาที่เหนื่อยมาก(ทำงาน2ที่ ) และปิดเฟสอีกอัน เขาให้เหตุผลว่า..เราไม่สนใจเหมือนช่วงโปร เราจู้จี้จุกจิก บงการชีวิตเขา และ เขาทำงานกลางคืนเขาหวั่นไหวกับคนที่เข้ามาเอาใจ เราโอเคให้อภัย แต่มันแฝงไปด้วยความรู้สึกระแวง เราค้นโซเชียลทุกอย่าง จับผิด จนกระทั่งสิ้นปีจับได้เคสที่ 2 คนนี้แฟนบอกว่า..ไม่มีอะไรจริงๆเป็นแค่ลูกค้า  อีกฝ่ายตามตื๊อ และ แค่คุยปรึกษาเรื่องเรา คนนี้รู้ว่า..แฟนเราคบกับเราอยู่ เราโมโหโทรกลับไปบอกว่า..อย่ามายุ่งกับแฟนเรา แล้วบล็อคเฟส บล็อคเมสเสจ จากนั้นความระแวงมีขึ้นทวีคูณ จนช่วงอาทิตย์ที่แล้วเห็นในไอจีว่า..คนนี้มาถูกใจรูปแฟน เราก็บอกว่า..ลบ เขาลบแต่เอาไอจีอีกอันแอดไปฟอลกัน เราเจออีกก็โมโหให้บล็อค และ ทักไปถามฝั่งโน้นว่า..จะเอาไง อยากได้จะถอยให้ ฝั่งโน้นตอบมาว่า..ยอมรับว่า..คุยกันได้สักพักแต่ได้ยอมถอยแล้วช่วงสิ้นปี ช่วงนี้แฟนเราก็ทักไปบ้าง เขาก็แค่คุยตามมารยาท และ เขาเองก็บอกว่า..แฟนเราเลือกเราอยู่แล้ว เขาถอย เราขอให้แคปหน้าจอที่แฟนเราทักไปแต่ฝั่งโน้นตอบว่า..เขาลบไปแล้ว เราโมโหเลยขอเลิกกับแฟน เราจะกลับมาขนของแต่ทางผู้ใหญ่เขาให้คุยกันก่อน เราจึงรอแฟนเลิกงานและมาคุยกัน  รอบนี้เขาไม่ได้รั้งเราไว้เหมือนรอบที่แล้วแต่เขายอมรับว่า..เขาผิด แต่เขาไม่ได้คิดอะไรกับฝั่งนั้น แค่สงสารเพราะเห็นเพ้อ และ ที่ทักไปก็คือ ทักไปขอโทษที่เราไปหาเรื่องฝั่งโน้น เราก็ถามว่า..ไม่รักเราแล้วใช่ไหม เราสัมผัสความรักของเธอไม่ได้เลย เธอไม่แม้แต่จะรั้งเราไว้ เขาบอกว่า..รัก แต่เขาไม่อยากรั้งเพราะรู้ว่า..ถ้ารั้งไว้ยังไงเราก็ไปอยู่ดี เขาหมดศรัทธากับคำว่า..ตลอดไปของเรา เขาจะพูดอะไรเราก็ตัดสินเขาผิดไปหมดแล้ว เขาไม่อยากให้เราอยู่อย่างเป็นทุกข์กับคนไม่ดีอย่างเขา เขาไม่กล้ารั้งเพราะเขาไม่รักษาโอกาสเอง คืนนั้นจบด้วยการที่เขายอมปิดเฟส ลบโซเชียล เหลือแค่ไลน์ที่ติดต่อกับที่ทำงาน เพื่อความสบายใจของเรา (เขาเต็มใจทำเองโดยเราไม่ได้บังคับ) แต่ตั้งแต่วันนั้น เราสัมผัสได้ว่า..เขาเปลี่ยนไป ระหว่างวันเขาแทบจะไม่ไลน์หาทั้งที่ปกติจะไลน์มาบอกคิดถึงแทบทั้งวัน ความหวาน และ การเล่นกันแบบสนุกมันหายไป แต่ช่วงอยู่ด้วยกันเวลาคุยมีเสียงหัวเราะ มีรอยยิ้มนะ แต่เรารู้สึกมันมีความห่างยังไงพิกล เราเลยมานั่งคิด..แฟนเราทำงาน2ที่ ตั้งแต่08.00-24.00 ทุกวัน ยกเว้นวันอาทิตย์ งานเย็นหยุด เขาคงเหนื่อยมากและเขาแบกภาระหนี้สินก้อนใหญ่ที่เงินเดือนทั้งเดือนของเขาแทบไม่พอจ่าย เขาเหนื่อยกับงาน กลับมาบ้านก็มาเจอเราหน้าบึ้งตั้งป้อมระแวง หาเรื่องทะเลาะทุกวัน ความจริงเราเองก็มีส่วนผลักเขาออกไปมีคนอื่นเพราะเราไม่ทำให้เขาสบายใจเขาจึงต้องไปหาความสบายใจจากที่อื่น ตอนนี้เราสับสนเราควรจะไปไหมเรารู้สึกเจ็บที่เขาเหมือนเย็นชา ไม่สนใจเรามากเหมือนแต่ก่อน และ ใจลึกๆมันระแวง มันกลัวเขาทำอีก แต่อีกใจคือ.. สงสารเขามันเป็นช่วงที่ชีวิตเขาแย่ทุกด้าน เราน่าจะอยู่เคียงข้างเขา และเรารักเขามาก ไม่อยากเสียเขาไป คิดว่า..เขายังรักเราเขาถึงพยายามทำทุกอย่างให้เราเชื่อว่า..เขาตัดคนอื่นออกไป จะไปไหนเขาก็บอกถ่ายรูปมารายงาน รหัสโทรศัพท์ก็ไม่เคยเปลี่ยนยังค้นได้เสมอ ยังมีช่วงเวลาพูดคุยกัน เล่าเรื่องที่ทำงานว่า..วันนี้เขาเจออะไรมาบ้าง เม้ามอยบ้าง หัวเราะบ้าง เหมือนอยู่ทางสองแพร่งจะไปหรือจะอยู่ "สับสนค่ะ" พอมีคำแนะนำหรือเตือนสติไหม